Second

เอาล่ะๆ ในที่สุดก็ได้เริ่มเขียนอย่างจริงจังจนได้
ดีใจมั่กๆที่ได้ปิดเทอมซะที
แต่อย่างไรก็ตาม ชีวิตช่วงนี้ก็แสนยุ่งเหยิง เพราะเราตั้งใจจะหาเงินแบบสุดๆช่วงปิดเทอม (ด้วยดงบังเป็นเหตุ) แรกทีเดียวตั้งใจจะทำงานที่ตึกจามฯ 5 เห็นว่างานสนุก+สบาย เงินดีๆ ทีนี้เชอร์รี่เพื่อนยากดันไปรับปากอจ.นุ่นไว้ว่าจะไปทำที่ออฟฟิศเพื่อนเค้า ...งั้นก็ได้ ท่าทางเงินจะดีกว่าด้วย (งกโคดๆ) แต่เมื่อวาน ไปลองคุยกับเค้าดูแล้ว เรารู้สึกไม่ค่อยอยากเลยแฮะ เพราะที่ทำงานอยู่สาทร ไม่มีรถเมล์ผ่านเท่าไหร่ (แถมรถติด) และออฟฟิศก็เงียบๆ ไม่ครึกครื้นเลยว่ะ และที่สำคัญ ตอนแรกบอกว่าให้ไปสามคน พอไปถึงดันบอกว่าขอสอง ชิๆๆ อย่างงี้เสียหมานะ ก็เลยกลุ้มๆ กลับบ้านมาปรึกษาแม่ เค้าไม่พูดเรื่องเงินเดือนเท่าไหร่ด้วยสิ ...ประเด็นนะนั่น...

ดังนั้น เราเลยคิดเล่นๆว่าขอให้มีอะไรก็ได้สักอย่างมาหยุดเรื่องนี้ที ...ราวกับพรหมลิขิตบัลดาลชักพา... เชอร์โทรมาอีกครั้ง บอกว่า "ไม่อยากทำ" เหมือนกันเลยโว้ย แล้วพี่ที่ตึกจามฯ เค้าติดต่อให้ไปทำแล้วด้วย เราก็เลย...ไปจามฯเหอะ ไปสะดวก ทำงายสบายใจกว่านะ แต่ปัญหาอีกเรื่องก็คือ จะทำยังไงกับทางนั้นดี (จะตอแหลว่าไงดีงั้นเหอะ)

คิดถึงน้องมินว่ะ อยู่ๆก็เงียบไปเลยอีกแล้ว ดงบังไปญี่ปุ่นทีไรเงียบทุกที แปะรูปน้องดีกว่า หล่อๆ

รูปนี้เห็นแร้วกรี๊ดๆ แบบว่ารอยยิ้มพิมใจ โอย...ป้าแก่แล้วนะน้อง

เอิ่ม ยูโนวค่ะ เอามือไปไกลๆได้มั้ยคะ เสียวค่ะ

เซ็กซี่ไหมคะ (โคดเซ็กเลยค่ะน้อง เลือดพุ่ง...)

รูปสุดท้าย ใสๆ ซื่อๆ น่ารักๆ

.