Sunday, December 13, 2009

Seventh

2009.11.28

ชีวิตช่วงนี้ไม่มีอะไรเลย ทำไมรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ไปวันๆแบบไม่มีเป้าหมายในชีวิต
ความฝันคืออะไร? ฉันอยากเป็นแบบไหน? ต่อไปจะเดินไปทางไหน?
เป็นช่วงชีวิตนิ่งๆที่สับสนมาก ...
แม่ก็อยากให้เรียนต่อเหลือเกิน ในขณะที่ลูกก็ไม่รู้จะเรียนอะไร เรียนแล้วจะมีความสุขมั้ย
เรียนจบแล้วทำอะไรต่อ ทำงานสายที่เรียนมาไหวมั้ย ยังชอบมันอยู่รึเปล่า
ตอนนี้บอกได้เลยว่าไม่อยากเรียนดีไซน์แล้ว (สุดจะทนกับการทำทีสิส ทรมานเกิน)
แล้วจะเรียนอะไรต่อดีล่ะ? ไปสายอื่นเลยมะ หรือยังอยู่ในวงการออกแบบต่อดี
หรือจะเรียนที่กำลังทำงานอยู่ตอนนี้ ก็โอเคกับมันนะ
lighting design ไม่รู้ต่อไปในอนาคตสายนี้จะเป็นยังไง รู้แต่ตอนนี้งานล้นได้อีก
แต่พอมาทำแล้วก็โอเคอยู่ ไม่ได้เบื่อ แต่ไม่รูว่าชอบมันไปรึยัง
จะให้ไปเรียนด้านนี้ต่อ..... ดีมั้ยง่ะ


บ่นยาวมาก ชีวิตนิ่งๆริงมายเบลนี่ช่างน่ากลัว
เหมือนความสงบก่อนพายุจะมา 555



จบเรื่องชีวิตและการงาน มาสู่ช่วงบ่นยาว ระบายความอัดอั้น

ความรักความสนใจของเราตอนนี้มีสองอย่าง (ไม่มีเรื่องไฟอยู่แน่ๆ ฮา)
หนึ่งคือเปียโน เพิ่งเรียนมาสองครั้ง ครูเป็ดแม่งก็ขี้บิ้ว เล่นแบบติดๆขัดๆแต่ก็ไถไปได้จนจบเพลง
แล้วมันก็บอกว่า ...เห็นมะ แกเล่นเป็นแล้ว เอากะมันสิ
(เอารถไปเสยฟุตบาทหน้าบ้านมันอีก กรรม แจ๊สซี่สเกิร์ตฉีก กรี๊ดดดด)
ครูเป็ดสอนแบบเร่งรัด(เกิน) มือขวา (ยังไม่คล่อง) มือซ้าย (ห่วยโคด) เท้า (มันทำให้ดู)
อืม นะ ขอบคุณครูเป็ด อย่างน้อยชั้นก็อ่านโน้ตและเล่นตามได้แล้ว (แบบแถๆ)
เอาเถอะนะเป็ด หัดเอาไว้นั่งเล่นให้ลูกฟัง (ถ้าจะมี)
หรือถ้าไม่มีก็นั่งเล่นให้ตัวเองฟังยามเหงา




สองคือ ไม่อยากจะพูดเลย เศร้า
ตอนนี้อะไรๆก็ไม่ชัดเจน
ความจริงคืออะไร? ใครจะรู้นอกจากใจเธอเอง
อันไหนจริง อันไหนเฟค ให้ตายเถอะใครจะแยกออก
โดยเฉพาะถ้าคนที่เรารักมาเฟคใส่เงี้ย เป็นใครๆก็เชื่อจริงมะ
แต่ในใจลึกๆไม่รู้สึกอะไรบ้างหรอ หรือทั้งที่รู้ แต่แกล้งปิดหูปิดตาไม่รู้
แล้วหลอกตัวเองว่าเค้ายังอยู่ ยังเป็นเหมือนเดิม
จะเหมือนเดิมได้ยังไงวะ ตอนนี้เป็นยังไงก็เห็นอยู่
ตอนนี้ไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้วล่ะ
ไม่อยากพูดว่าแม้แต่ความรู้สึกของเราก็เปลี่ยนไป
ก็แล้วชั้นจะไปมองแกใสซื่อเหมือนเดิมได้ยังไง ในเมื่อทำถึงขนาดนี้
หรือจะบอกว่าคนนี้จูงลากไปทำก็ใช่ที่ อายุเท่านี้แล้ว (รู้สึกจะเท่ากัน)
มันเสียความรู้สึกตรงที่เรื่องเกิดเพราะเงินนี่แหละ
อยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปี สุดท้ายโดนตลบหลังเรื่องเงิน...
ตื้นลึกหนาบางจริงๆเป็นยังไงชั้นไม่รู้ รู้แค่ว่าที่พวกเธอกล้าออกมาจับปากกาเซ็นต์...
เธอรู้ว่าอะไรจะตามมา รู้ว่ายังไงก็ยังมีแฟนที่รักและบูชาและ'เชื่อ'เธออยู่
รู้ว่าอีกสองคนที่เหลือจะกลายเป็นตัวอะไร จะโดนอะไรบ้าง
รู้ว่าค่ายที่สร้างเธอให้มีตัวตนในวงการจะป่นปี้เละเทะขนาดไหน
รู้ว่ามันไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้แล้ว แต่ก็ยังดันทุรัง
แปลว่ามั่นใจในศักยภาพตัวเองมาก
แล้วก็แปลว่าเธอได้ทิ้งความรักที่เคยมีมาเอาไว้เบื้องหลังแล้วเหมือนกัน


เปล่าประโยชน์สำหรับเรามาก ที่เธอออกมาบอกให้เชื่อ...
ขอถามว่าเชื่ออะไร? ตอบชั้นหน่อยเถอะ
เชื่อในความรักที่มีต่อแฟนหรอ
เชื่อในความรักระหว่างพวกเธอหรอ
จริงสินะ ก็อยู่ด้วยกันมาตั้งนาน รักกันขนาดนั้น...ยังทำได้ลง
หรือให้เชื่อว่าเธอกำลังทำถูก กำลังทำเพื่อสิทธิมนุษยชน กำลังจะกู้โลกจากมารร้าย
แล้วอีกสองคนที่อยู่เฉยๆ ไม่มาทำด้วย แปลว่าเค้าหลบอยู่ในกระดอง
ถูกมารร้ายสะกดจิต และทิ้งให้พวกเธอออกมาปกป้องโลกกันเพียงลำพังงั้นสินะ


ที่แย่ไปกว่านั้นคือเธอรู้ตัว รู้ว่าตัวเองมีคนรักมากขนาดไหน
ในขณะที่อีกสองคนไม่ได้มีมากเท่าเธอ
เธอถึงได้กล้าขโมยอนาคตที่กำลังสดใสไปจากเขา
ขโมยเอาความรู้สึกดีๆไปจากชั้น ชั้นเคยเห็นเธอยิ้มอย่างใสซื่อ
แต่ตอนนี้ชั้นได้แต่ระแวงว่าเธอกำลังวางแผนอะไร
ที่สำคัญ เธอขโมยความเชื่อมั่นที่ชั้นเคยมีจากไป ทั้งๆที่เธอบอกให้เชื่อก็ตาม




มันน่าเศร้ามาก ใครจะเข้าใจเนี่ยยยย
ล่าสุดที่เห็น ทำเอาขนลุกเลย
สมมุติตัวเองว่าถ้าชั้นเป็นน้องเล็ก น้องเล็กรักพี่มาก โตมาด้วยกัน ทุกข์สุขด้วยกัน บอกว่าจะเคียงข้างกันจนแก่เฒ่า
อยู่ๆมาทิ้งกันไปแบบนี้ ทิ้งไม่พอ ยังหักอนาคตของเค้าออกเป็นสองส่วนเสียงดังปั๊ก
แล้วกอดคอจากไปเหลือไว้แต่ความไม่แน่นอน
ถ้าชั้นเป็นน้องเล็กนะ มาทำงานด้วยกันแบบฝืนๆยังงี้
จะแสดงออกมากกว่าที่เห็นซะอีก เพราะชั้นนิสัยเสียด้วยแหละ
บังเอิญน้องเล็กเค้าดีกว่าชั้น เลยไม่ประชดมาก


ถ้ามีคนมาอ่านแล้วด่านะ อันนี้สมมุตินะ (คาดว่าไม่มีใครอ่าน)
...พูดแบบนี้ยังเรียกตัวเองว่าแฟนอีกหรอ แกมันโง่ปล่อยให้ค่ายเป่าหู
ถ้ารักจริงต้องเข้าข้างสิ ทำแบบนี้แกไม่ใช่แฟนแล้ว
มาว่ากันอย่างงี้ได้ยังไง เหลวไหลเป็นที่สุด ใครคิดแบบแกก็บ้าแล้ว
โน่นนี่นั่นๆๆๆๆ อันนี้สมมุติอย่างเบา
ก็จะบอกเลยว่า ...เออ ชั้นไม่ใช่แฟน
ชั้นมันก็แค่คนธรรมดา ที่รักคนพวกนั้นมาก...ซึ่งคนพวกนั้นในตอนนี้เป็นอดีตไปแล้ว
แล้วก็บ้าไปแล้วด้วย จบค่ะ หึหึ



((แล้วก็ขอบ่นเรื่องการบริโภคข่าวหน่อย
ยิ่งตอนนี้ข่าวเชิงลบออกมาเยอะ ทั้งกับฝั่งค่ายแล้วก็ฝั่งเค้าด้วย
เคยคิดก่อนปักใจเชื่อรึเปล่าว่า ที่เราได้ฟังมาจริงรึเปล่า ข่าวนี้จริงรึเปล่า มันมาจากไหน?
ข่าวในโลกอินเตอร์เน็ตมันน่ากลัวตรงที่ อยากให้คนรู้อะไรก็แค่พิมๆๆๆแล้วเอาไปโพส
ยิ่งมาจากเว็บที่ดูน่าเชื่อ คนก็เชื่อ ซึ่งสิ่งที่เรียกว่า'ข่าว' จริงๆแล้วมันใช่รึเปล่า
อ่านความเห็นคนแล้วมันปี๊ดๆยังไงไม่ทราบ บางอย่างปัญญาอ่อนถึงที่สุดยังเชื่อ
ในขณะที่บางอย่างก็ปัดตกไม่เชื่อ ไม่รู้ยังไงเหมือนกัน))



ถึงตอนนี้ มันยังไม่ถึงปลายทางที่พวกเธอกำลังเดินหรอก
แต่ชั้นคิดว่าอีกไม่ไกลแล้วล่ะ จุดจบกำลังจะมาถึงแล้ว
ขอให้โชคดีกับทางที่เลือกแล้วก็แล้วกัน
ถึงวันนั้นเธอจะเสียใจแล้วอยากกลับไปเริ่มต้นใหม่มันก็สายไปแล้ว...
ถ้าเธออกมาฟูมฟายเสียใจ ด้วยความจริงใจจะไม่ว่า
แต่ขอร้องเถอะ อย่าให้เห็นว่าเธอเล่นละครนะ
ชั้นดูออกนะ ว่าความจริงใจอยู่ตรงไหน อย่าให้ต้องมีคำว่าเกลียดผุดขึ้นในใจเลย
ยังภาวนาให้เธอคิดได้ ภาวนาให้ความรักความจริงใจ ทะลุผ่านความมืดมนลุ่มหลง
ขอให้อย่างน้อยก็ได้รู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด
ขอให้เธอสำนึกและขอโทษในสิ่งที่ทำไป
ถ้าเธอทำได้ ชั้นก็พร้อมจะคืนความรักให้เชื่อรึเปล่า?
เชื่อเถอะ เพราะว่าชั้นรักเธอนะ หึหึ


เขียนมานี่วอนตีนมาก แต่คิดว่าคงไม่มีใครอ่าน
ดี จะเก็บไว้อ่านคนเดียว




นั่งฟังเพลงเก่าๆแล้วร้องไห้
นั่งดูคลิปเก่าๆแล้วร้องไห้
นั่งดูรูปเก่าๆแล้วร้องไห้
เพ้อเจ้อได้อีก
ยังขอฝันได้มั้ยว่ายังมีทางที่เธอจะกลับมารักกันเหมือนเดิม?