Forth

วะฮะฮะตอนนี้ก็ทำงานมาได้หกวันแล้ว ชีวิตงานราชการมันสบายยังงี้แหละ มิน่า...แปดโมงเข้างาน (แต่ยังไม่ทำ) 11 โมงครึ่งก็เริ่มหายไปกินข้าว สี่โมงเป๋งกลับบ้าน ชีวิตแฮปปี้ดีพร้อมจริงๆ
แต่ความจริงก็ได้ความรู้มาบ้างเหมือนกัน เพราะหัวหน้าเค้าชอบพาไปตรวจที่ไซต์งาน ไปรับงานที่สร้างเสร็จแล้วเป็นต้นหรือไม่ก็ ให้ดร๊าฟงานเก่าๆใส่คอมไว้ อะไรอย่างนั้น อย่างช่วงนี้มีกาชาด เค้าก็พาไปตรวจงาน ทำให้เราได้รู้ว่า แค่ซุ้มกาชาดเล็กๆ ยังต้องมีแบบก่อสร้างเป็นชิ้นเป็นอันขนาดนี้ ผู้รับเหมาก็งี่เง่าหลายเรื่อง (แต่ชั้นว่ามันแกล้ง)
อีกเรื่อง SS501 จะมาไทยวันที่ 2 เม.ย.แร้ว ชิๆ แอบอยากเห็นอ่ะ ไม่ได้เป็นแฟนคลับหรอกนะ แต่ก็อยากเห็นนั่นแหละ ฮะฮะ โจรป่าจริงๆ

Third

หัวข้อนี่สิ้นคิดชิบเป๋งเลย แต่ช่วงนี้เอางี้เลยละกัน

จะบอกว่า ตอนนี้ชีวิตราบเรียบเหมือนน้ำในทะเลสาบ แต่ใครจะรู้...ใต้ทะเลแม่งโคดปั่นป่วนเลย บุ๋งๆๆ จะบ้าตาย แต่เราก็หนีความจริงอยู่บ่อยๆ หนีมานั่งเล่นเน็ต หนีไปล้างจาน หนีมานั่งจัดหนังสือ หนีมานั่งจัดไฟล์ในคอม เพี้ยนมาก

ตอนนี้น้องมินมินหายแล้ว กลับสู่อ้อมอกพี่สาวเหมือนเดิม ฮ่าๆๆ อาการป่วยของน้องคือ ฮาร์ดดิสเสีย ต้องเปลี่ยนใหม่ แถมของใหม่ที่ให้ก็ 120 G เลย เยอะกว่าเก่าอีกแน่ะ แต่ยังไม่ได้แยกไดรเวอร์ ที่ศูนย์แม่งก็ไม่แยกให้ บอกว่าไม่มีสิทธิ์แยกให้ลูกค้า แน่ะ เล่นงี้เลยนะ สรุปจนบัดนี้เลยมีไดร์ฟซีอันเดียว ถ้าเจ๊งอีกรอบนี่ ชิบๆ

อยากดูซีรี่ย์เกาหลีอ่ะ ขอซักเรื่องดิ

Second

เอาล่ะๆ ในที่สุดก็ได้เริ่มเขียนอย่างจริงจังจนได้
ดีใจมั่กๆที่ได้ปิดเทอมซะที
แต่อย่างไรก็ตาม ชีวิตช่วงนี้ก็แสนยุ่งเหยิง เพราะเราตั้งใจจะหาเงินแบบสุดๆช่วงปิดเทอม (ด้วยดงบังเป็นเหตุ) แรกทีเดียวตั้งใจจะทำงานที่ตึกจามฯ 5 เห็นว่างานสนุก+สบาย เงินดีๆ ทีนี้เชอร์รี่เพื่อนยากดันไปรับปากอจ.นุ่นไว้ว่าจะไปทำที่ออฟฟิศเพื่อนเค้า ...งั้นก็ได้ ท่าทางเงินจะดีกว่าด้วย (งกโคดๆ) แต่เมื่อวาน ไปลองคุยกับเค้าดูแล้ว เรารู้สึกไม่ค่อยอยากเลยแฮะ เพราะที่ทำงานอยู่สาทร ไม่มีรถเมล์ผ่านเท่าไหร่ (แถมรถติด) และออฟฟิศก็เงียบๆ ไม่ครึกครื้นเลยว่ะ และที่สำคัญ ตอนแรกบอกว่าให้ไปสามคน พอไปถึงดันบอกว่าขอสอง ชิๆๆ อย่างงี้เสียหมานะ ก็เลยกลุ้มๆ กลับบ้านมาปรึกษาแม่ เค้าไม่พูดเรื่องเงินเดือนเท่าไหร่ด้วยสิ ...ประเด็นนะนั่น...

ดังนั้น เราเลยคิดเล่นๆว่าขอให้มีอะไรก็ได้สักอย่างมาหยุดเรื่องนี้ที ...ราวกับพรหมลิขิตบัลดาลชักพา... เชอร์โทรมาอีกครั้ง บอกว่า "ไม่อยากทำ" เหมือนกันเลยโว้ย แล้วพี่ที่ตึกจามฯ เค้าติดต่อให้ไปทำแล้วด้วย เราก็เลย...ไปจามฯเหอะ ไปสะดวก ทำงายสบายใจกว่านะ แต่ปัญหาอีกเรื่องก็คือ จะทำยังไงกับทางนั้นดี (จะตอแหลว่าไงดีงั้นเหอะ)

คิดถึงน้องมินว่ะ อยู่ๆก็เงียบไปเลยอีกแล้ว ดงบังไปญี่ปุ่นทีไรเงียบทุกที แปะรูปน้องดีกว่า หล่อๆ

รูปนี้เห็นแร้วกรี๊ดๆ แบบว่ารอยยิ้มพิมใจ โอย...ป้าแก่แล้วนะน้อง

เอิ่ม ยูโนวค่ะ เอามือไปไกลๆได้มั้ยคะ เสียวค่ะ

เซ็กซี่ไหมคะ (โคดเซ็กเลยค่ะน้อง เลือดพุ่ง...)

รูปสุดท้าย ใสๆ ซื่อๆ น่ารักๆ

.

First

ฮัลโหลเทสสสส